Net voor mijn dertigste verjaardag, veranderde mijn leven drastisch. Mijn jongste broer Mathias is toen plots overleden met een (gelukkig tijdelijke) relatiebreuk tot gevolg. En een ontslag bij mijn toenmalige werkgever. Ik smeet me op een nieuwe job als copywriter en een verbouwing. Met een bijberoep als freelance visagiste, was dit voor mij de ideale mix om lekker 'door te doen'.  En dat lukte ook wel. Achteraf gezien (da's altijd makkelijker, toch) nam ik weinig tijd om te rouwen. Als mijn omgeving maar gelukkig was, dan was ik het ook. Helaas had ik dat niet onder controle.

Ik raakte een paar keer overspannen en dan lapte ik mezelf op door enkele weken rust en enkele gesprekken bij een psycholoog. Dat hielp telkens tijdelijk. De connectie met mijn lijf stond toen al langer onder druk. En ik voelde lang véél weerstand tegen yoga en mindfulness. Na de geboorte van mijn zoontje kreeg ik chronische hyperventilatieklachten. Ik zocht ondersteuning op vele niveaus, mijn lichaam en ademhaling op de eerste plaats. Ik begon me te verdiepen in alles wat met stress en emoties te maken heeft. Nog steeds. I love it. Eerst voor mezelf, daarna vanuit een oprechte wens ook een schakel voor (jonge) vrouwen en mannen te kunnen zijn in hun herstelproces.

Tijdens het mijne leerde ik om mijn eigen balans te bewaken. Om weer te voelen. Om mild te zijn voor mezelf. Om rust te nemen als ik er behoefte aan heb. Of net om uit mijn comfortzone gaan. Of iets tofs te doen. :) Of dat altijd lukt? Vaak wel. Soms niet. Maar dan weet ik wel dat ik weer terug-veer. Daarover gaat veerkracht in essentie. 

Terug naar jou. Wat kan ik voor jou betekenen?

Liefs, Anneleen

Opleidingen